ปุณฺฑรีกํ ยถา อุทกํ โตเยน นุปลิปฺปติ
พระพุทธเจ้าตรัสอธิบาย จงดูดอกบัว ดอกบัวที่โผล่พ้นน้ำไมแปดเปื้อนมลทินจากน้ำฉัน ใด  เราตถาคตเกิดในโลก
แต่ไม่แปดเปื้อนด้วยมลทินในโลกฉันนั้น เพราะฉะนั้นเราจึง เป็นพุทธะ

พระพุทธเจ้าก็เป็นมนุษย์ในร่างกาย เหมือนบัวที่เกิด ในโคลนตมแต่ชำแรกโผล่พ้นนํ้า ไม่แปดเปื้อนนํ้า เบ่งบาน
ส่งกลิ่นหอม เป็นมนุษย์แต่ไม่จมอยู่ในโลกธรรม ลาภ เสื่อม ลาภ ยศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข และทุกข์

สุขและทุกข์มีอยู่คู่กับโลก
จะย้ายโยกแห่งหนตำบลไหน
จะสุขบ้างทุกข์บ้างช่างเป็นไร
จะทำใจให้เศร้าไม่เข้าการ

ใจของพระพุทธเจ้านั้นเหมือนบัวที่โผล่พ้นนํ้า แต่พระองค์ไม่ได้หนีโลกยังอยู่ในโลก รับรู้ปัญหาเหมือนมนุษย์
ทั่วไป เกิดแก่เจ็บตายเหมือนพวกเรา แต่ใจของพระองค์พ้นทุกข์